W spektaklu Pierogi z wiśniami Grupa AFAR wprowadza widza w swój własny „teatr życia”, oferując talerz osobistych historii, uczuć i doświadczeń. Zasiadając do tego poczęstunku, publiczność wkracza w przestrzeń kojarzącą się z szarą codziennością i domową rutyną. Między ustawionymi na scenie krzesłami stoją w bezruchu mężczyzna i kobieta, pośrodku siedzi druga kobieta. Ich niewyszukane stroje w odcieniach czerni, bieli i szarości harmonizują ze stonowanym światłem i minimalistyczną scenografią. Nieruchome twarze i utkwione w jeden punkt spojrzenia roztaczają nastrój wyczekiwania i kontemplacji. Trójka postaci wydaje się zatopiona we własnych myślach bądź wspomnieniach. Jednocześnie z głośnika rozbrzmiewa tekst, z początku przywodzący na myśl przepis kulinarny na sporządzenie tytułowego dania. Recytowany opis lepienia pierogów szybko okazuje się jednak metaforą zmiennego, wielowymiarowego smaku egzystencji. Artyści sięgnęli tu po obraz wyłaniający się z tekstu filozofki Jolanty Brach-Czainy Szczeliny istnienia, by w kolejnych scenach spektaklu odtańczyć słodko-kwaśny smak własnych biografii.
Kompozycję spektaklu tworzy seria dość luźno powiązanych ze sobą epizodów, zrelacjonowanych za pomocą wyrazistej ekspresji ciała, gry aktorskiej, rozmaitych technik tanecznych i ruchowych, z towarzyszeniem zróżnicowanej warstwy muzycznej. Każdy z wykonawców odtwarza w nim fragmenty swoich osobistych opowieści, które – poprzez wzajemne interakcje tancerzy – budują wspólnotę doświadczeń.
W tej mozaice następujących po sobie, luźno ułożonych scen z życia dostrzec można pewien walor autentyczności. Życie bywa bowiem pełne momentów zwrotnych i niekoniecznie przebiega zgodnie z przejrzystym schematem. Choreograficzne sekwencje spektaklu eksponują zwłaszcza wzloty i upadki każdego z bohaterów, a także zawiązujące się pomiędzy nimi relacje na tle starć, rywalizacji, konfliktów, naprzemiennego oddalania się od siebie i zbliżania, budowania zażyłości oraz celebrowania przyjemności bycia razem.
W pierwszych scenach spektaklu stopniowo eskaluje wyczuwalne napięcie i pojawiają się przede wszystkim obrazy zmagania: z sobą, z innymi, z przeciwnościami. Wykonawcy zaczynają przemieszczać się po scenie, w narastającym pędzie przestawiając krzesła, siadając na nich i powstając, jakby walczyli o swoje miejsce, pozycję i przewagę w jakiejś grze. Następnie z posępnym wyrazem na twarzy mijają się, wyciągając dłonie w różnych kierunkach, jakby wytykali sobie coś palcami, w atmosferze wzajemnych oskarżeń i przerzucania winy. Gdy jeden z bohaterów w którymś momencie opada z sił i wypada z gry, pozostali zaczynają jednak stawiać go na nogi i służyć mu wsparciem. Chwile kryzysu prowadzą więc ostatecznie do zacieśniania więzi międzyludzkich, przekierowania uwagi na drugiego człowieka, a w finale nawet do wspólnej afirmacji życia.
Do ukazania tych doświadczeń wykorzystano, między innymi, elementy tańca współczesnego, improwizacji kontaktowej, Ruchu Autentycznego, tanga argentyńskiego i innych tańców latynoamerykańskich. Niektóre układy taneczne zostały oparte na charakterystycznych dla danej techniki tańca krokach i ruchach, podczas gdy inne partie przypominały bardziej indywidualną, spontaniczną ekspresję. Równie eklektyczna muzyka korespondowała z poszczególnymi sekwencjami tańca. Oprawę muzyczną stanowiła autorska kompilacja, na którą złożyły się utwory Cezarego Duchnowskiego, Sławomira Kupczaka i wrocławskiego duetu ElettroVoce, latin jazz w wykonaniu Paquito D’ Rivery oraz kompozycja Tequila zespołu The Champs. Rozbudowana, naturalistyczna mimika i gestykulacja wykonawców, przy dość oszczędnej charakteryzacji i scenografii, sprawiły, że uwaga widza koncentrowała się przede wszystkim na emocjonalnym wymiarze spektaklu. Szczerość, dojrzałość i głębia przekazu wydaje się wiodącym walorem Pierogów z wiśniami, który rekompensuje techniczne niedociągnięcia w warstwie choreograficznej, właściwie nieuniknione w przypadku braku wieloletniego, profesjonalnego treningu tanecznego.
Członkowie zespołu AFAR to trio zaprzyjaźnionych amatorów tańca z Wrocławia, którzy w stosunkowo późnym wieku zaczęli tańczyć i występować na scenie. Czerpiąc natomiast z bogactwa swoich życiowych doświadczeń, postawili sobie za cel dzielenie się nimi z publicznością i tworzenie sztuki, w której odbiorcy mogliby dostrzec odbicie swoich własnych przeżyć i historii. Towarzysząca temu pasja i radość ze wspólnego tworzenia i tańczenia szczególnie widoczna jest w końcowych scenach przedstawienia.
Metaforyczny obraz pierogów z wiśniami nieść ma również przesłanie-przypomnienie o tym, by w pędzie codzienności nie zatracić zdolności dostrzegania tego, co nas otacza – w szczególności zaś drugiego człowieka. Jednocześnie artyści zachęcają odbiorców do korzystania z okazji, które mogą wlać słodycz w ich życie.
Koncepcja, choreografia, reżyseria oraz kreacja postaci: Grupa AFAR: Małgorzata Czaban, Magdalena Sztylińska, Krzysztof Sztyliński
Światło: Roman Woźniak
Muzyka: Kolaż muzyczny
Organizatorzy projektu CST: Fundacja Artystyczna PERFORM, Fundacja Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’ / HOTELOKO movement makers
Projekt współfinansuje m.st. Warszawa
Partner projektu CST: Mazowiecki Instytut Kultury
Zrealizowano w ramach Programu Animacji CST.
Zdjęcie w tle: Agata Dudzin
Katarzyna Skiba – absolwentka kulturoznawstwa i filologii indyjskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Badaczka południowoazjatyckich sztuk performatywnych. Jej zainteresowania naukowe skupiają się na zagadnieniach orientalizmu, transkulturowości, tożsamości narodowej i diasporycznej w tańcu (doktorat poświęcony tematyce transformacji tradycji klasycznego tańca indyjskiego kathak w kontekście przemian socjokulturowych). Współpracuje z Katedrą Porównawczych Studiów Cywilizacji UJ. Zajmuje się tłumaczeniami.
————————–
Kuratorką programu krytyki tańca CST w roku 2019 i redaktorką tekstów jest Julia Hoczyk – teatrolożka, krytyczka i teoretyczka tańca, redaktorka. Od 2011 roku jest redaktorką portalu taniecPOLSKA.pl, prowadzonego przez Instytut Muzyki i Tańca, poświęconego informacji, promocji, dokumentacji tańca artystycznego w Polsce, a także wspierającego dyskurs krytyczny na temat tej dziedziny sztuki.
————
Organizatorzy projektu CST:
Fundacja Artystyczna PERFORM
Fundacja Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’ / HOTELOKO movement makers
Partner projektu CST: Mazowiecki Instytut Kultury
Współpraca: Centrum w Ruchu, Fundacja Burdąg, Fundacja B’cause, Fundacja Ciało/Umysł, Fundacja Grab Art Foundation / h.art company, Fundacja Movementum/Warsaw Dance Department, Fundacja „Myśl w Ciele” / Warszawska Pracownia Kinetograficzna, Fundacja Rezonanse Kultury, Fundacja Rozwoju Tańca „Eferte” / Mufmi Teatr Tańca, Fundacja Scena Współczesna / Teatr Tańca Zawirowania, Fundacja Sztuka i Współczesność, Fundacja Sztuki Tańca, Fundacja Tradycji i Transformacji Sztuki / Teatr Tańca NTF, Fundacja UM FOUNDATION, Fundacja Wspierania Kultury Strefa ArtsInn, Stowarzyszenie „Akademia Umiejętności Społecznych”/ Teatr Limen Butoh, Stowarzyszenie i Kolektyw Artystyczny Format ZERO, Stowarzyszenie Ja Ja Ja Ne Ne Ne / TukaWach, Stowarzyszenie Strefa Otwarta / Warszawski Teatr Tańca, Stowarzyszenie Sztuka Nowa, ZASP-Stowarzyszenie Polskich Artystów Teatru, Filmu, Radia i Telewizji, Sekcja Tańca i Baletu, oraz niezależni artyści: Liwia Bargieł, Tomasz Bazan, Anna Godowska i Sławek Krawczyński, Wojciech Grudziński, Mikołaj Mikołajczyk, Ilona Trybuła.
Patronat medialny: portal taniecPOLSKA.pl, TVP Kultura, RDC, e-teatr, miesięcznik TEATR, Teatr dla Wszystkich, TANIEC, Warsawholic, Notes na 6 tygodni, Going.
Projekt współfinansuje m.st. Warszawa
Centrum Sztuki Tańca w Warszawie
Siedziba: Mazowiecki Instytut Kultury
ul. Elektoralna 12
00-139 Warszawa
Dokładny program i szczegółowe informacje na stronach:
Facebook: www.facebook.com/cstwarszawa
Instagram: https://www.instagram.com/centrumsztukitancacst/
— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —
Prawa autorskie
Klauzula zgody na wykorzystanie wizerunku uczestnika imprezy organizowanej przez Centrum Sztuki Tańca w Warszawie
Każdy uczestnik biorący udział w imprezach organizowanych przez Centrum Sztuki Tańca w Warszawie / CST wyraża zgodę na rozpowszechnianie, w celach promocji CST, swojego wizerunku w filmach i zdjęciach zrealizowanych podczas wydarzeń, w których dobrowolnie uczestniczył zgodnie z art. 81 ustawy z dnia 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity Dz.U. z 2006r. nr 90,poz. 631,z późniejszymi zmianami). W przypadku braku takiej zgody uczestnik imprezy organizowanej przez CST informuję organizatora przed rozpoczęciem imprezy, w której dobrowolnie uczestniczy.